Ławka: | 6 Teraz, w tym mieście czuje się kimś |

W jego słuchawkach leciała spokojna muzyka; nawet nie pamiętał kto to śpiewał, ale lubił tą piosenkę. Inaczej przecież nie miałby jej na telefonie. Z rękami w kieszeniach przemierzał plażę brzegiem morza. Tym razem przyjechał trochę wcześniej by pospacerować i poczuć chłodną wodę. Nigdy wcześniej nie widział tu wielu ludzi, ale tym razem znalazło się tutaj parę młodych osób, prawdopodobnie „świętujące” zakończenie wakacji. Kilka dziewczyn patrzyło prosto na niego i nie krępowały się z głupawym chichotaniem i wskazywaniem na niego.

Jak to przystało na Harry’ego pomachał do nich ręką, puścił oko, a w końcu wyciągając słuchawkę z uszu zawołał

- Następnym razem zabierzecie kartki, bo gdy zostanę sławny nie będę musiał podpisywać się na waszym ciele – łobuzerski uśmiech pojawił się na jego twarzy, a one potakiwały głową wciąż się śmiejąc. Z powrotem włożył słuchawkę do ucha i ruszył dalej na molo. Z szerokim uśmiechem gdy tylko pomyślał o Frances. Już wiedział, że tym razem coś się zmieni, bo i on się zmienił, w małej części, ale zmienił.

Tym razem usiadł na jej ławce, swobodnie opierając się i rozpościerając ręce na długości oparcia. Na jego ustach wciąż malował się uśmiech, przymknął na chwilę oczy, gdy wiatr postanowił zatańczyć z jego pokręconymi włosami. Było to przyjemne, tak jakby sam przeczesywał je palcami.

Przez chwilę, gdy zrobiło się ciemniej pomyślał, że zaszło słońce, otworzył oczy i spojrzał na lekko zmieszaną, ale i uśmiechniętą z uroczo zarumienionymi policzkami Frances. Przesunął się na jeden z końców ławki, powodując tym szerszy uśmiech na jej twarzy. Dziś również była z książką, lecz inną, okładka była twarda i ciemna ze złotymi napisami, Harry’emu od razu skojarzyły się te grube, poważne tomiska ze szkoły.

- Cześć – powiedziała siadając na drugim końcu i zahaczając ciemne kosmyki włosów za ucho ukradkiem spoglądając na Harry’ego który wyłączał muzykę. Miała w świadomości to, że ostatnio leżała na jego ramieniu, jednak on był wtedy po drugiej stronie ławki.

To tak jakby tym przesiadaniem się na ławce mieli zbliżyć się do siebie w dwóch częściach. Rozpoczynając od słów tyłem, kończąc na siedzeniu obok siebie i może rozmawiając nie tylko słowami.  

 - Cześć – odpowiedział wesoło prostując nogi, a następnie krzyżując je w kostkach. Podniósł głowę i spojrzał na nią zielonymi oczami nie mogąc uwierzyć, że z tak bliska była taka piękna. Przez chwilę siedzieli w ciszy, patrząc na siebie lub morze, które tym razem było spokojniejsze.

Frances czuła się inaczej, nie tylko ze względu na zmianę miejsca siedzenia przez Harry’ego, ale również przez to co działo się z nią w środku. Co kiedyś, wcześniej zdarzyło jej się czuć.

- Teraz w tym mieście jest inaczej – przerwał jej rozmyślania Harry, więc spojrzała na niego. To było trochę dziwne, widzieć go obok siebie, gdy przez ostatnie dni siedział do niej tyłem.

- Co masz na myśli? – uniosła do góry brwi, a on uśmiechnął się. Dopiero teraz mogła zauważyć dołeczek w jego policzku i chciała przekląć go jeśli ma też drugi. Harry wpatrywał się w jej oczy, które były jak czarne żarzące się węgielki.

- Że teraz siedząc tutaj z tobą – podkreślił ostatnie słowo wciąż na nią patrząc – czuje się kimś – Frances patrzyła na niego z otwartą buzią, próbując zrozumieć co powiedział. Oblizała usta nie wiedząc co powiedzieć i zagryzła je, a Harry przez chwilę wpatrywał się w nie, a następnie dodał – Czuje, że znalazłem tutaj swoją drogę. Miasto które mnie nie dusi  i w którym jest wystarczająco uliczek, by się nie zgubić. 

Hi misie! Jestem chora, smarkam, kaszlę, moje gardło umiera i ogólnie czuje się jak kupa. Powinnam być teraz na uczelni, a do końca tygodnia moja noga tam nie postanie i pierwszy raz w życiu mi się to nie podoba -.-' 

Moim zdaniem jest to jeden z najsłabszych rozdziałów Ławki, ale kto wie jakie jest wasze zdanie. Dziękuje za komentarze, są oh nie wiem co mam powiedzieć, są wspaniałe i wy takie jesteście! :* 

  + Zawsze będę informowała osoby, które pod aktualnym wpisem zostawią nick.

++ Jeśli czytasz uszanuj moją pracę i proszę skomentuj :)x

PS. Jeśli macie twittera, a opowiadanie wam się podoba napiszcie co dokładnie z #ŁawkaFF, może ktoś jeszcze się tutaj zjawi! :>